My Story
ประกายของเค้า... จุดประกายให้ช ีวิตของชั้น...
เรื่องราวของดิฉันอาจไม่ได้รับรางวัล หรืออาจจะไม่ได้รับการคัดเลือกให้เข้าประกวดด้วยซ้ำไป แต่ดิฉันก็แค่อยากจะแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตให้ทุกคนได้อ่าน
ดิฉันได้เพชรเม็ดแรกในชีวิตเมื่อประมาณ 17 ปีก่อน ได้มาเป็นของขวัญพร้อมกับนาฬิกา GUCCI เรือนทอง 1 เรือน เงินสดห้าหมื่นบาท และแหวนเพชรกะรัตกว่าวงนี้
เงินสดก้อนนั้นหมดลงภายใน 3 สัปดาห์ นาฬิกา GUCCI บัดนี้นอนตายเขียวอยู่ในลิ้นชัก
แต่เพชรเม็ดนี้ทำไมมันกลับสวยขึ้นเรื่อยๆ มองเมื่อไรก็มีความสุข เวลาประชุมแล้วเบื่อๆ ก็หมุนแหวนเข้ามาด้านในแล้วนั่งดูเล่น พอหายเซ็งก็ตั้งใจประชุมต่อ
ดิฉันได้เข้าทำงานกับบริษัทใหญ่และดีมากบริษัทหนึ่ง แต่ลึกๆแล้ว ความฝันอันสูงสุดคือการทำธุรกิจส่วน ตัวถึงแม้ว่าบริษัทนี้จะให้เงินเดือนดีก็ตาม แต่ทำไงดี ดิฉันมาจากครอบครัวข้าราชการธรรมดาและไม่มีไอเดียเรื่องการทำธุรกิจเลยแม้แต่น้อย
ผลของเงินเดือนดีที่ทำอยู่หลายปีนั้นก็คือ เสื้อผ้าเต็มตู้ รองเท้า กระเป๋า เต็มบ้านนี่เราบ้าไปแล้วหรือยิ่งเก็บบ้านไปเรื่อยๆก็ยิ่งเจอขยะที่เราซื้อมามูลค่ามหาศาล ไม่เหลือเงินเก็บเลย ได้รถมาคันนึงเกือบล้าน ปัจจุบันถ้าขายได้สามแสน!!!
ดิฉันนั่งมองตัวเองและขยะพวกนั้นและได้ตระหนักแล้วว่า
คนโง่เท่านั้นที่จะใช้เงินแบบนี้
คนฉลาดต้องใช้เงินเป็น และการเก็บเงินก็ไม่ฉลาดเสมอไปเพราะอนาคต ค่าของมันอาจกลายเป็นแค่เศษเงิน
“ คนฉลาด ใช้เงินเท่าไรก็ได้ แต่ใช้ซื้อสิ่งที่มีค่า และงอกเงยได้ ”
ซื้อที่คอนโดดีมั้ย เก็งกำไร แต่ถ้าขายไม่ได้และไม่มีใครเช่าล่ะ ซื้อที่ดินดีกว่า แต่ถ้ามันไม่บูมอย่างที่คิด
หรืออยู่ๆทางด่วนตัดผ่านจะทำยังไง ซื้อหุ้นน่ะเหรอ อ๋อ เจ๊งมาแล้ว
ดิฉันเหลือบมองแหวนที่นิ้วตัวเองแล้วก็ได้คำตอบ
ดิฉันเริ่มซื้อเพชรที่ราคาดีๆ และสะสมมาเรื่อยๆ ดิฉันมีความสุขมากและหลงรักเค้าเข้าอย่างเต็มเปา
ไม่ใช่แต่คนรวยเท่านั้นนะที่จะซื้อได้ ดิฉันไม่รวยยังซื้อเลย ดิฉันเชื่อมั่นในความเป็นอมตะของเพชร
ใครจะว่าดิฉันเป็นพวกวัตถุนิยม ดิฉันก็ไม่สน คนเรามันอยู่ในสังคม จะไม่มีเลยก็ไม่ได้จริงมั้ย
“เพชร” มีอำนาจบางอย่างเกินกว่าที่คิด
ตอนดิฉันไปอเมริกา เดินทางคนเดียว คนต่างชาติบางคนถูกเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองซักถามอยู่นาน คนที่ต่อคิวเริ่มมีอาการงุ่นง่าน
พอถึงคิวดิฉัน ดิฉันยืนเกาะโต๊ะเค้าพร้อมยื่นหนังสือเดินทางให้
เจ้าหน้าที่เค้าเอานิ้วเขี่ยแหวนดิฉันเล่นแล้วก็บอกว่า “ ยินดีต้อนรับสู่อเมริกา “ เห็นฤทธิ์รึยังล่ะ
ดิฉันยังคงสะสมเพชรต่อมาเรื่อยๆจนมาถึงตอนนี้ “ดิฉันกลายเป็นแม่ค้าเพชรไปแล้ว!!!!!”
ยังไม่อยากเชื่อตัวเองเลยว่าคนที่ไม่รู้เรื่องธุรกิจเลยจะสามารถทำตรงนี้ได้
ดิฉันได้พบกับสิ่งที่สวยงาม ได้เห็นสามีที่ขับรถจากต่างจังหวัดเพื่อมาซื้อเพชรเป็นของขวัญให้ภรรยา
พ่อซื้อเพชรให้ลูกสาวที่นั่งรอยิ้มจนแก้มปริ ลูกชายที่ซื้อเพชรให้แม่
หลายๆครั้งที่ดิฉันต้องน้ำตาไหลหลังจากลูกค้ากลับไป ไม่ใช่เพราะได้เงินนะ แต่เพราะตื้นตันจ้ะ
ดิฉันเริ่มขายเพชรมาระยะหนึ่งแล้ว ไม่นานเท่าไร ยังตอบไม่ได้ว่าประสบความสำเร็จงดงามมั้ย รู้แต่ว่าดิฉันมีความสุขมาก
มันไม่ได้เกิดจากความพยายามจากดิฉันเพียงฝ่ายเดียวจึงจะสำเร็จ แต่สิ่งที่ผลักดันดิฉันมาโดยตลอดก็คือสเน่ห์ของเค้านี่แหละ เค้าดัดนิสัยการใช้เงินและจัดระเบียบให้ชีวิตดิฉัน เค้าให้เส้นทาง ให้อาชีพ อย่างนี้จะไม่ให้รักได้ยังไง
My little black diamond...
Thank you very much...
ขอบคุณที่คอยเป็นกำลังใจ
และอยู่เคียงข้าง
ธุรกิจของดีฉันเป็นธุรกิจเล็ก ๆ จะประสบความสำเร็จแค่ไหนยังไม่รู้ แต่ดิฉันมั่นใจว่าประกายอันเจิดจรัสของเค้านี่แหละ
จะนำทางให้ดิฉันได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆและก้าวต่อไปอย่างมีความสุขกับหนทางที่ดิฉันเลือก